وابستگی به الکل، پایه‌های زیستی عصبی

به طور کلی، الکلیسم یک اختلال ناتوان کننده و پرهزینه برای فرد و جامعه است که با مصرف تفننی الکل آغاز می‌گردد. هنگامی که شخصی مصرف الکل را به طور مداوم و به میزان بالا ادامه می‌دهد، پس از مدتی برای رسیدن به تاثیرات خوش‌آیند اولیه ناشی از مصرف، نیازمند به آن است که میزان مصرف خود را افزایش دهد که به این پدیده، تحمل می‌گویند. در پی ایجاد تحمل نسبت به الکل، مشکلات بسیاری برای سلامت فرد ایجاد می‌گردد، از جمله اینکه دچار وابستگی به الکل می‌شود. همزمان با پدیده تحمل، مسئله ولع مصرف برای رسیدن به اثرات خوشآیند مصرف الکل نیز رخ می دهد که خود عامل بسیار مهمی در وابستگی به الکل است. به راستی چرا نوشیدن الکل چنان تاثیرات عمیقی بر تفکر، خلق و رفتار فرد مصرف کننده می گذارد؟ و چرا برخی از افراد مصرف کننده الکل، نسبت به آن وابسته می‌گردند؟ و چگونه مصرف تفریحی الکل می‌تواند که منجر به وابستگی نسبت به آن گردد؟ پاسخ این پرسش‌ها را می‌توان در حوزه علوم اعصاب و مطالعه مغز -جایی که بروز علائم ناشی از مصرف الکل، که از آن با عنوان مسمومیت الکل یاد می‌شود و وابستگی نسبت به الکل؛ از آن‌جا  آغاز می گردد جستجو نمود. پژوهش های حوزه علوم اعصاب، ما را به فهم بهتری از تغییرات ناشی از الکل و این‌که این تغییرات چگونه به رفتارهای ناشی از الکل منجر می‌گردند و وابستگی به الکل چگونه رخ می‌نماید، رهنمون ساخته‌اند.